Ηράκλειο, Παρασκευή 29/10/2010

Χαιρετισμός του  Δημάρχου Ηρακλείου κ. Γιάννη Κουράκη κατά την  παρουσίαση του ALBUM

για την ταινία EL CRECO 

Φίλες και Φίλοι,

Πριν από δέκα περίπου χρόνια σε συνάντησή μας ο Γιάννης Σμαραγδής μου πρωτομίλησε για το όνειρό του να ασχοληθεί με τη μεγάλη μορφή του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου και πρότεινε να δημιουργηθεί ένας χώρος μνήμης για τον μεγάλο ζωγράφο.

Πρότεινε μάλιστα να αξιοποιηθεί κατάλληλα το Πανάνειο.

Με χαρά άκουσα την πρότασή του και στη συνέχεια υποστήριξα την προσπάθειά του με κάθε τρόπο.

Σήμερα το όνειρο  είναι πραγματικότητα.

Υπάρχει η ταινία που έχει διαγράψει μια εντυπωσιακή τροχιά σ’ όλο τον κόσμο.

Υπάρχει  ο χώρος, η πύλη Βηθλεέμ όπου λειτουργεί η μόνιμη έκθεση με τα αντίγραφα των πινάκων και τα κουστούμια που χρησιμοποιήθηκαν στο γύρισμα της ταινίας.

Υπάρχει  ένα πρωτότυπο έργο του Ηρακλειώτη δημιουργού που κατάφερε ν’ αποκτήσει ο Δήμος Ηρακλείου.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που περιλαμβάνεται μάλιστα και στις  προγραμματικές μας δεσμεύσεις για τη νέα μας θητεία.

Να οργανώσουμε σε συνεργασία με το Δήμο του Τολέδο μια  σειρά εκδηλώσεων για την επέτειο των 400 χρόνων από το θάνατό του.

Έχουμε πλήρη γνώση του χρέους μας προς τον μεγάλο συμπατριώτη μας  και γνωρίζουμε ότι οφείλουμε να τιμούμε και ν’ αναδεικνύομε  το έργο του.

Ένα κέντρο μελέτης και προβολής γι’ αυτό το σκοπό, όπου οι επισκέπτες και οι νέοι μας θα μπορούν να έρχονται σε επαφή με τη ζωή και το έργο του μεγάλου Ηρακλειώτη, θα πρέπει να είναι ο επόμενος στόχος μας.

Στην κατεύθυνση αυτή η συμβολή και η συνεργασία του Γιάννη Σμαραγδή θα είναι πολύτιμη, όπως πολύτιμη θα είναι και η συμμετοχή του στην γενικότερη προσπάθεια για τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.

Αγαπώ και τιμώ το Γιάννη Σμαραγδή, γιατί είναι ένας καλλιτέχνης με όραμα και ποιότητα που επιβεβαιώνεται από τη μέχρι σήμερα πορεία του.

Είμαι βέβαιος ότι οι δημιουργικές του δυνάμεις,  που σήμερα βρίσκονται σε περίοδο ακμής,  έχουν πολλά ακόμα να δώσουν στην Κρήτη, στην Ελλάδα, στον ΑΝΘΡΩΠΟ.

Επίσης τον τιμώ, γιατί είναι ένας δημιουργός  με ευγένεια και γλυκύτητα,  που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή με την αρετή  το ήθος και την απλότητα του.

Τον αγαπώ ιδιαίτερα, γιατί μοιράζεται  την αγάπη μας για το Ηράκλειο, για την πόλη μας, και  αυτό το αποδεικνύει καθημερινά.

Κρατεί στην ψυχή του φυλαγμένες καλά τις αξίες που διαχρονικά δημιούργησε αυτός  ο τόπος.

Άλλωστε αυτό  φαίνεται και στο πρόσωπό του από τη  χαρά και την  αγαλλίαση που ακτινοβολεί, όταν πατεί τα Κρητικά χώματα.

Στο λεύκωμα που παρουσιάζεται σήμερα δίδονται απλώς τα ίχνη μιας επώδυνης διαδρομής για τη δημιουργία της ταινίας.

Αποτυπώνονται οι δυσκολίες και τα εμπόδια, οι οραματισμοί και οι απογοητεύσεις, οι άνθρωποι που βοήθησαν στην πραγματοποίησή τους.

Ο Σμαραγδής κατόρθωσε να στείλει σε όλο τον κόσμο το δικό του μήνυμα.

Δεν έκανε μια κινηματογραφική βιογραφία, αν και σεβάστηκε όλα τα ιστορικά στοιχεία της ζωής του Θεοτοκόπουλου.

Κατόρθωσε να αναδημιουργήσει μια  εποχή. Ένα κόσμο που ετοιμαζόταν να αφήσει πίσω του το Μεσαίωνα και να προχωρήσει στη Νεότερη Εποχή.

Διάλεξε το Δομίνικο Θεοτοκόπουλο για να δείξει πόσο δύσκολη είναι η πορεία του ανθρώπου από το σκοτάδι στο φως.

 Πόσο δύσκολη είναι η πορεία όλων των δημιουργών που καίγονται, όπως το κερί, για να φωτίσουν το δρόμο όλων μας .

Εκείνοι προχωρούν στα σκοτεινά Ανοίγουν το δρόμο.

Μας οδηγούν και μας βοηθούν να αγαπήσουμε τη ζωή και να κατανοήσουμε το μυστηριακό της νόημα.

Αποκαλύπτουν την ομορφιά καταξιώνουν τη ζωή.

Δικαιώνουν τον αγώνα για την ανηφορική πορεία του ανθρώπου.

Ο Νίκος Καζαντζάκης στην ποιητική του σύνθεση για τον Γκρέκο παρουσιάζει το μεγάλο ζωγράφο να απαντά στην εξουσία.

 «Μωρέ έχε γεια και μάθε σάρκα τρύπια, δεν είναι η τέχνη υποταγή και νόμος μον’ δαίμονας που σπάζει τα καλούπια»  και τελικά οραματίζεται να ανεβεί «στο πιο αψηλό του κόσμου ετούτου ανώϊ στην πάνω Κρήτη, την κρυφή πατρίδα»

Αυτή την πάνω Κρήτη αναζήτησε να βρει και ο Γιάννης Σμαραγδής.

Να  τη βρει και να μας δείξει τη ομορφιά της και το χρέος μας απέναντί της.

Η ταινία σήμερα συνεχίζει την διαδρομή της  στο κόσμο.

Μεταφέρει παντού το μήνυμα του δημιουργού της.

Ενός δημιουργού που με άπειρο σεβασμό, ευαισθησία και τόλμη, τίμησε το μεγάλο πρόγονο.

Τίμησε τον τόπο του .

Τίμησε την τέχνη του.

Εύχομαι να είναι πάντα καλά και να συνεχίσει να δημιουργεί.

Έχουμε πάντοτε ανάγκη τους δημιουργούς, ιδιαίτερα σήμερα στους δύσκολους καιρούς που περνάμε.

                                                            Ευχαριστώ